Kahramanmaraş merkezli deprem de Adıyaman'da oturduğu apartman çöken ve enkaz altında kalan İmam Temel'in oğlu Taylan Temel yaşadıklarını Şanlıurfa Gazetesine anlattı
Ben Adıyaman Merkez 1997 doğumlu Taylan Temel, 26 yıldır Adıyaman’da yaşıyorum tabi gurbete gittiğim de oldu ama çoğunlukla Adıyaman’da kaldım. Saat 04.17 sularıydı deprem olduğu zaman bizim içinde bulunduğumuz apartmanın zemini sağlam olduğu için fazla hasar görmedi tabi o korkuyla kendimizi dışarı attık. Daha sonra bir kez daha sallandı ikinci deprem de 7,6 şiddetinde oldu ben annem ve babamı merak ettim onları aradım baktım telefonlarına ulaşılmıyor. Herhalde yoğunluktan dolayı hatlar düşmüyordu, ben merkeze biraz uzak bir yerde oturuyorum direk olarak arabaya binip merkeze gittim. Merkeze vardım, babam İmam Temel’in oturduğu apartmanın önüne geldiğim de baktım sadece ağaçlar ayakta kalmıştı, bina diye bir şey kalmamıştı. O korkuyla tabi can havli ne yapacağımı bilemedim, kendimi direk olarak enkazların arasına attım ve babam ve annemi aramaya başladım. Çok şükür onlar sağ kurtuldular ama binadan gelen o çığlık sesleri gerçekten içler acısıydı.
Adıyaman Valisi yanlış bilgi vererek 2 gün boyunca Adıyaman’a gelen yardımı kısıtlamıştır
Adıyaman’a 2 gün boyunca yardım gelemedi, depremden önce Adıyaman’ın ekmek teknesi olan tütünü yasaklamaya çalışan kişiler, tütün hakkında yalan yanlış bilgiler yapan kişiler depremin ilk 2 günü de ve bugün aradan yaklaşık 2 hafta geçmiş ,Adıyaman milletvekilleri, belediye başkanları orada yoklardı. Adıyaman valisi yanlış bilgi vererek 2 gün boyunca Adıyaman’a gelen yardımı kısıtlamıştır. Kendi halkımız, enkaz altında kendi akrabalarını kendi çabalarıyla çıplak elleriyle çıkartmaya çalıştı. Çevre illerden gidip de özel kepçe kiralayıp enkazın altını açıp kendi akrabalarını kurtaranlar oldu.
Enkaz altından ‘Yardım edin! Beni kurtarın! Ben buradayım!’ diye çığlık sesleri duyuyordum
Zaten ilk 2 gün yağmur yağıyordu ondan sonra kuru bir soğuk geldi, enkaz da sağ olanlar da soğuktan öldüler. Babamın binasının yıkıldığını gördüğüm o ilk an dizlerimin bağı çözüldü o an ne yapabilirim ki? O an aslında tarifsiz bir acı, bağırmaktan başka, ‘Baba’ diye bağırmaktan başka yapabileceğimiz bir şey yoktu. Ama çok şükür onları gördüğüm zaman içim rahatladı fakat enkaz altından gelen sesleri duyunca acımız daha çok arttı. Bağırıyorlardı enkaz altından ‘Yardım edin! Beni kurtarın! Ben buradayım!’ diye çığlık sesleri duyuyordum, hala uykudan uyanamayanlar vardı, uykularındayken ölenler oldu ama yardımın gecikmesinden dolayı daha fazla can kaybı oldu.
Annemle babamın ayaklarına enkaz altında camlar batmıştı, yaralıydılar
Babama kavuştuğum ilk an bir şey düşünemedim, sarılmak bile insanın aklına gelmiyor o an ki psikolojiyle, yataktan çıkmışlar, üzerlerinde mont vs. hiçbir şey yok, ayaklarında çorap bile yoktu zaten ayaklarına hep camlar batmıştı dışarı çıktıklarında. Zaten annem yaralıydı onu da sabah Adıyaman’da özel bir hastaneye götürdüm fakat özel hastanenin durumu da içler acısıydı, gelenler ölmüştü, küçücük çocuklardan kolları, ayakları olmayanlar vardı. O durumda anneme müdahale edecek bir ekip yoktu, sadece bir serum taktılar gerçekten çok kan kaybetmişti. Eve döndük ama beyin kanamasından korktum çünkü bir müdahale yoktu.
Şanlıurfa 500 yataklı devlet hastanesi anneme çok iyi baktılar
Kendi özel aracımla Şanlıurfa 500 yataklı devlet hastanesine geldim, orada müdahale ettiler, annemin başına 35 – 40 tane dikiş attılar, 2 defa tomografi çekildi Allah razı olsun gerçekten çok iyi baktılar, çok şükür şuan da durumu iyi. Adıyaman’da ki bütün hayatlarını kaybeden ağabeylerim, kardeşlerim, vefat eden akrabalarımız hepsine Allah rahmet eylesin, hepimizin başı sağ olsun, diyecek bir şey yok, Allah’tan geldi.
Bebekler o soğukta nasıl dayanabilecek?
Şuan çadırda kalıyoruz, kendi evimizde de kaldığımız oluyor ama bu büyük bir psikoloji, bu psikolojiyi bir türlü atlatamıyoruz. Durduğumuz yerde sallanıyoruz, gözlerimiz her zaman avize de yapabileceğimiz bir şey yok, çadırda kalıyoruz mecburen başka yapabileceğimiz bir şey yok. Zaten ilk günler çadırlar gelmedi 1 hafta sonra çadırlar gelmeye başladı milletin çoğu dışarıda soğuktaydı, kuru soğuk vardı, rüzgâr geliyordu. Belki şahit olmuşsunuzdur, sosyal medya da paylaşıyorlar, bir bina komple buz tutmuş, o enkazın altında kalan kişiler o soğukta nasıl dayanabilir ki? Küçücük bebekler var, yeni doğan bebekler var, bu bebekler o soğukta nasıl dayanabilecek?
Araçlarımıza yakıt alacak yer yoktu
Zaten araç yakıtı için yakıt alacak yer de yok, araçlarımızı klimalı olsun veya olmasın çalıştıramadık ki çünkü yakıt yoktu.
Deprem zamanı Adıyaman’ı sahipsiz bıraktınız bu insanlığa sığar mı?
Yetkililere şunu söylemek istiyorum; siz depremden önce Adıyaman’ın ekmek teknesi olan tütünle o kadar uğraştınız ki buna söylenecek bir şey yok ama deprem zamanı neden Adıyaman’ı sahipsiz bıraktınız? Adıyaman valisi neden yalan yanlış haberlerle yardım gelmesini engelledi? Adıyaman’a gelen yardım ekipleri biz Adıyaman’ı böyle bilmiyorduk diyorlardı, bunu neden yaptınız? Bu insanlığa sığar mı?
özel haber
