Bahar gelmiş diyorlar, sen yanımda olmayınca neyleyim baharı. Sahi kaç bahar geçti sensiz, hatırlayamıyorum. Bahar denince; rüzgarın sessizliği, kuşların cıvıltısı, rengarenk kelebeklerin uçuşması, bütün çiçeklerin açması ve yeryüzünün yeşile bürünmesi gelir akla. Benim için hiçbir anlam ifade etmiyordu bunlar. Baharın gelişi; senin bana geldiğin gün idi. Sesin rüzgar oluyordu, şarkı söylemen kuşların cıvıltısı gibiydi, saçlarının rüzgarda savrulması kelebeklerin uçuşması gibiydi, bir tebessümün kainatın çiçeklerle donatılması gibiydi.
Ve sen benden ayrıldın, baharımı kışa çevirdin. Geceler uzun ve sessiz geçer oldu. Kışın soğukluğunu ellerimden bilebiliyordum. Tenimin soğukluğu içimi sızlatıyordu. Ellerim ve ayaklarım buz kesmişti. Ellerim ellerine değince bir ürperti oluşuyordu bende. Tenimin soğukluğu, kalbinin sıcaklığı ile buluştuğu zaman kışımı yaza çevirirdin. Bir yıl dört mevsimdir derler, ama ben sadece iki mevsim yaşayabildim. Seninle iken; baharı ve sensiz geçen kışları. Artık mevsimlerin bir önemi kalmadı benim için.
Şarkılar dinliyorum sensiz geçen her baharda. Bana arabesk şarkıları sen sevdirmiştin, bana matem tutmayı öğretmiştin. Sana pop şarkıları dinletiyordum. Seninle iken her şarkının bir anlamı oluyordu. Her ritimde şarkı yazıyordum geceye, her şarkıda seni buluyordum. Şimdi o şarkıların yerini matem kokan arabesk şarkıları aldı Ve yine aklıma sen düştün, gökten zembille inmiş gibi. Her şeyde, herkeste seni arar oldum. Şimdi yarım bıraktığın aşık kalbimi öfke kapladı. Sensiz geçen her anı kalbime kazıyorum, sensiz geçen her baharı yaşamamış sayıyorum, sensiz geçen her geceyi gökyüzündeki yıldızlara anlatıyorum. Sensiz geçti ömrümün baharı, beni yarım bıraktın, kendini ise; yalnız....