1917 yılına gelindiğinde, dönemin Belediye Başkanı Mustafa Hacıkamiloğlu, Urfa’nın merkezine bir otel ve yanında modern bir tiyatro salonu inşa ettirmeye karar verdi. Belediye bütçesi ve halkın ileri gelenlerinin desteğiyle inşaat başlatıldı. Ancak savaş yıllarının zorlukları nedeniyle yapı ancak 1923’te tamamlanabildi ve hizmete açıldı. Tiyatro salonu, 1930 yılı itibarıyla sinema salonu olarak da kullanılmaya başlandı. Uray Otel ise 1946’ya kadar faaliyet gösterdi, ardından belediye binasına dönüştürüldü. Nihayetinde, 1983 yılında yıkılarak tarihe karıştı. Sinema ise varlığını sürdürdü.
Uray Sineması’nın yapıldığı yıllarda, Urfa'nın önde gelen tüccarlarından Terzi Ahmet Köylü, ticaret için Bursa’ya gittiğinde, Melih adında bir ressamla tanıştı. Yeni yapılan otelin ve sinemanın duvarlarını süslemesi için Melih’i Urfa’ya davet etti. Belediye Başkanı bu fikri memnuniyetle karşıladı. Ressam Melih, Balıklıgöl, Urfa Kalesi gibi şehrin simgesel mekânlarının fotoğraflarını çekerek, bu manzaraları duvarlara resmetti. Ortaya çıkan eserler büyük beğeni topladı. Ancak yapılan restorasyonlar sırasında bu resimlerin tamamı yok oldu ve günümüze ulaşamadı.
Urfa’da çalıştığı dönemde, bir gün hafta sonu eğlenmek için kente gelen sirki ziyaret eder. Sirkte cambazlık yapan bir kadın ve kızını izler kısa sürede kıza âşık olur. Genç kız da Melih’e karşı duygular beslemektedir. Evlenmek isterler fakat kızın annesi bu ilişkiye onay vermez. Bunun üzerine ikili, birlikte Diyarbakır’a kaçar. Ancak oraya varır varmaz, askerler tarafından gözaltına alınır. Fotoğraf makinesine el konur, ajan olduğu şüphesiyle cezaevine gönderilir. Mahkemeye çıkarılır ve Rus ajanlığıyla suçlanır. Dış görünüşü ve fotoğraf makinesi nedeniyle şüpheli bulunmuştur. Bir süre cezaevinde kaldıktan sonra suçsuz olduğu anlaşılır ve serbest bırakılır. Ancak bu olay Urfa’da duyulur, “Ressam meğer Rus ajanıymış!” söylentisi hızla yayılır.
Yıllar sonra, İstanbul’da iki genç Melih’le karşılaşır. Perişan hâlde olan ressam, onlara hayat hikâyesini anlatır...
Kaynak ve Teşekkür
Bu yazıda, Sayın Fuat Kürkçüoğlu Hocamızın "Uray Oteli" kitabı kaynak olarak kullanılmıştır. Kendilerine eseri bizlere bıraktıkları ve izin verdikleri için teşekkür ederim.
Yazının hazırlanmasında destekleri için dostum Sinan Badıllı’ya, ayrıca günümüz Şair Nabi Kültür Merkezi’nin fotoğraf çekimlerini yapan dostum Salih Balosa’a da teşekkürlerimi sunarım.