tüketiciler mağdur oluyor. Paraları devamlı kazananlar ise aracılar oluyor. Tarm il müdürlükleri ile üreticiler işbirliği yapmaları durumunda Türkiye genelinde ne kadar sebze ve meyve üretimi miktarı belli olur. Üretimi az alan sebze ve meyvenin üretimi için çalışmalar yapılır. Böyle olmuyor. Tarım il müdürlükleri üretimi hazırlıyor ama kağıt üzerinde oluyor. Şimdi salatalık 1 liraya, domates 1,5 liraya, patlıcan 1,5 liraya, soğan 2 liraya, patates 2 liraya düştü. Oda kaliteli olanların fiyatı bu. Şimdi bu son satıcı fiyatı. Üretici, aracı, nakliye, hal ve semt pazarına geldiğindeki fiyat bu oluyor. Şimdi tüketici ucuz alıyor ama bu defa üretici zarar ediyor. Sistemi öyle bir kurmak lazım ki üretici üretim maliyetinin altında ürün satmamalı ki seneye o ürünü tekrar eksin. Zarar ederse ne yapıyor başka ürünlere yöneliyor. Tarım üretiminde hem üretici hem de tüketicinin lehine olmalıdır. Bu nedenle, üretim planlaması ve Türkiye’nin ihtiyacı belirlenmeli ve üretimde buna göre yapılmalıdır. fiyat istikrarı da olmalıdır