Evperest Çocuk Kafe’nin işletmecisi Sema Abul, yaptığı açıklamada kafenin açılış hikâyesini ve hizmet yaklaşımını şöyle anlattı:
Giriş ve Konsept
“Şanlıurfa’da ilk çocuk kafe olan Evperest Çocuk Kafe’nin işletmecisiyim. 40 yaşındayım, üç çocuğum var, eşim Urfalı, ben Mersinliyim. Çocuklarımın dünyaya gelmesiyle beraber — özellikle kızlarımdan, ikiz kızlarım var — onların sosyalleşebilmesi için, daha çok arkadaş edinebilmesi için bir arayışa girdik. Şanlıurfa’da oyun evleri vardı; çocuklar sürekli oradalar ama daha sonra dedim ki: Evet, biz aileler olarak da eğlenmeyi hak ediyoruz. Peki neden bunu biz çocuklar için yapmayalım?
Ben istedim ki hem biz aileler rahatça zaman geçirebilelim, hem de çocuklarımız özgürce oyun oynayabilsinler, herhangi bir sınırları olmadan çocukluklarını yaşayabilsinler. İstedim. Sonuç olarak ortaya böyle bir konsept çıktı. En önemli etken şuydu: Ben artık kendimin var olma çabasına girdim çünkü çocuklarımdan önce çalışıyordum — çağrı merkezinde yöneticilik yapıyordum. Daha sonrasında çocuklarımı kendim büyütmek istedim. Sonra tam işe başlayacağım sırada kızlarım “merhaba” dediler ve ben artık iş hayatına dönemiyordum; üç çocukla iş hayatına dönemeyeceğimi fark ettim. O zaman dedim ‘Ev işe gelsin.’ Ortaya da böyle bir konsept çıktı.”
Ortam ve Hizmet Anlayışı
“Şöyle aslında: Biz istedik ki ev düşkünleri, evde zaman geçirmeyi isteyenler ortak bir ortam bulsunlar. Asıl çıkış noktamız şuydu: Tüm anneler ve anne olanlar bilir ki çocuk evi seviyor, çocuk dışarı çıkmak istiyor ama evi de çok seviyor. İstedik ki çocuklar dışarı çıktıklarında da bir ev ortamı görsünler, ne bilim bir anneanne evi, bir teyze evi gibi. Bir eve gelsinler ve burada anneler de sanki akrabalarını ziyaret ediyor gibi bir ortamda olsunlar. Çocuklar bu sayede bu samimi ortamda büyüsünler. Eve olan düşkünlüğümüzden dolayı ve ev düşkünlüğü olan insanlarla bir arada toplanma isteğimizden dolayı “Evperest” ismi doğdu.
Burada günün her saati iki oyun ablamız var. İki oyun ablamız çocuklarımızla bire bir iletişim kurarlar. Oyun ablalarından bir tanesi sadece İngilizce konuşur, diğeri Türkçe konuşur; çünkü biz burada akademik olarak sadece İngilizceye maruz bırakıyoruz. Onun haricinde bir ablamız maksimum dört çocukla muhatap olur. O yüzden rezervasyonla misafir alıyoruz. Burada çocuklarımız bire bir oyun ablalarıyla zaman geçirdiği için oyun kurmayı öğrenirler. Farklı yaş gruplarıyla da bir arada oyun oynayabilecekleri oyun alanımız olduğu için de iletişim becerileri desteklenir. Bu sırada da anne babalarımız her yerden çocuklarını görebildiği için anne babalarımızın da ilişkileri kuvvetlidir. Arkadaşlarıyla, aile içi iletişimleri burada. Bizim onlara sunabileceğimiz aslında tek şey huzur.”
Etkinlik Anlayışı ve Anne Babaya Yönelik Hizmet
“Ben çocuklarım için burada etkinlikler, oyun atölyeleri, ebeveyn katılımları atölyeleri hiçbir zaman yapmadım, yapmayacağım da. Bizim buradaki tek amacımız şu: Çocukları herhangi bir takvime ve saate bağlı bırakmadan, anne baba ne zaman müsaitse, çocuk da ne zaman istiyorsa gelir ve ben onun etkinliğini o zaman yaparım. Bu etkinlikler de şöyle değildir: Ama işte ben eline bir suyu boya fırçası vereyim, kağıdı boyasın. Daha çok hayatın içinden, daha çok geleneksel oyunlarla; biz burada örneğin ahşap evler yaptırıyoruz, puzzledan. Sonra evleri boyattırıyoruz. Pankekler yaptırıyoruz, pankek süsletiyoruz. Sonra da onu yiyorlar. Yani daha çok hayatın içinden kendileri de büyük hayatlarında 
kullanabilecekleri aktiviteler ve beceriler kazandırıyoruz onlara.
Ben mümkün olduğunca ailenin oyun alanından uzakta oturmasını istiyorum. Çünkü ailelerimizin de biraz dinlenmeye ihtiyaçları var. Ama annenin rahatlığı, çocuğun huzurlu olduğunu bilmekten geçer. O yüzden ben ilk önce bunu gösteriyorum ailemize: ‘Evet, çocuğumuz şu anda gayet mutlu oyun oynuyor. Lütfen siz artık dinlenin.’ diyip, ilk önce anne babalarımızın önüne birer tane mandala koyuyoruz. Mandalayı boyamaya başlıyorlar. Çünkü bazen hiçbir şey yapmadan da dinlenmek istiyoruz. Hiçbir şeye bakmadan, hiçbir şey yapmadan. Sonrasında isterlerse anne babalarımız taş boyayabilirler, etamin işleyebilirler, onlar da ahşap boyayabilirler ya da hiçbir şey yapmadan oturup kitap okuyabilirler. Kocaman bir Evperest kitaplığımız var — evperest kütüphanemiz var; oradan kitap okuyabilirler. İsterlerse çok yakında canlı müziğe başlıyoruz. Canlı müzik dinleyecekler; çocuklar içeride oyun oynayacak; anne babalarımız dışarıda canlı dinleyecekler gibi. O anda anne baba ne yapmak istiyorsa, isterlerse de çocukları burada huzurla oyunu oynarken dışarı çıkabilirler, yemek yiyebilirler, gezebilirler. Çocukları ben de QR koddan, telefondan izleyebilirler. Ben anne babanın her durumda yanındayım, yardımcısıyım. Ne isterlerse, nasıl isterlerse o şekilde destek oluyorum. Burada samimiyetten memnun oluyorlar her şeyden önce.”
Misafir Yaklaşımı ve Topluluk Hissi
“Biz buraya gelen ailelerimizin hiçbirine ‘müşteri’ demiyoruz. ‘Misafir’ diyoruz. Ve evimizde kendi misafirimizi nasıl ağırlıyorsak, burada buraya gelen bütün aile misafir gibi ağırlıyoruz. Her şeyden önce bu samimiyetin çok hoşlarına gidiyor. Diğeri ise çocukluğa çok üzülüyor; çünkü o tahta çitlerin arkadaş hissetmiyorlar kendilerini. Bu kafede çocuk her yerde oyun oynayabilir. Oyun ablaları da onlara her yerde destek olabilir. Çocuklar da bu yüzden kısıtlandığını hissetmiyorlar. Çocuklar mutlu, anneler huzurlu. O yüzden de tekrardan gelmek istiyorlar.
En büyük avantajım şu oldu aslında: Kafenin açılma sebebi de buydu — çocuğunu yalnız büyüten annelerle bir arada olabilmek; akrabası olmayan ya da kız kardeşi, anneanne-babaanne desteği olmadan çocuk büyüten annelerin, kız kardeşlerimin buluşabileceği bir yer olsun istedim. Şükürler olsun oldu. Biz burada yalnız anneler, ortak sorunu olan — tek sorunumuz çocukların mutlu huzurla büyümesi olan bir sürü kadın — bir araya geldik ve çok güzel dostlar kurduk, çok güzel arkadaşlıklar kurduk. En büyük avantajı bu oldu.”
İşletme Süreci ve Dikkat Edilen Hususlar
“Dezavantajını sorarsanız da her an elim yüreğimde. Çünkü işin içinde çocuk var; her an çok dikkat etmem gerekir. Burada biz maksimum güvenlik önlemlerinde çalışıyoruz. A’dan Z’ye çocuklarımızın bahçe kapısından girişinden alt salona gidişine kadar her yerde mutlaka iki gözümüz de üstlerinde. Dezavantaj değil bu; sadece adrenalin yüklemesi diyelim. Bu iş sırasında ben herhangi bir dezavantajla karşılaşmadım. Cam tavan sendromu her kadının yaşadığı, oluşturmuştum kendime: Yapabilir miyim acaba? Çocuklarımla beraber olabilir miyim acaba? gibi bir endişem vardı. Evet, etrafımda ‘yapamazsın’ diyen yoktu ama ben kendi kendime bazı engeller koymuştum bu işe başlamadan önce. Ama bir yerlerden de başlamam gerektiğini biliyordum o cesaretle başladım. Sonuçta herhangi bir sorun değildi benim için. Ben çocuklarımın varlığı sebebiyle bu işletmeyi açtım — onlarla beraber; onların da sosyalleşebileceği bir yer olsun diye, o yüzden herhangi bir soru yoktu.”
Günlük Operasyon ve Yaş Grubu
“Şimdi sabahleyin saat 10’da kafeyi açıyoruz ama 10’da kafeye açabilmek için 9’da buradayız. 9 itibariyle balkonlar yıkanıyor. İçeride büyük bir bayram temizliği yapılıyor. Çünkü her gün çocuklarımız içeride. Sabah ilk geldiğimizde bütün halılar süpürülüyor. Oyun ocaklar buhar makinesiyle dezenfekte ediliyor. Mutfak hazırlığa başlıyor ve daha sonra ilk gelen misafirlerimizle kahvaltı hazırlıyoruz; sonuçta burası bir ev – evde tam kahvaltı sofrasındayken gelen misafiri buyur etmez miyiz? Ediyoruz. İlk gelen misafirlerimizle kahvaltı yapıyoruz. Tamamen bir ev ortamında. Sonrasında da gün başlıyor. Oyunla başlıyor. Kırmızı balıklar yüzüyor, bir sürü Nasrettin hâlâ eşeğin üzerine biniyor derken akşam oluyor. Buna 9 ay — 6 yaş arası bütün çocuklarımızı misafir edebiliyoruz. Günün her saati iki oyun abla olduğu için 9 aylık olan çocuğumla 5,5 yaşındaki çocuğum aynı oyun alanında zaman geçirebiliyorlar çünkü oyun ablalarım birebir ilgileniyor onlarla. Fakat benim tek bir ricam olacak: Ön rezervasyon — dediğim gibi özellikle küçük yaş gruplarını sakin zamana denk getiriyorum birebir ilgilenmek için. Onun haricinde bütün çocuklarımızı günün her saati ağırlayabiliyorum. 9 ay – 6 yaş. Öncelikle şunu söylemem lazım: Evet. Şanlıurfa halkı hepsi çok iyi geldiler, gördüler, misafirim oldular. Onlarla güzel bir bağ kurduk aramızda. Fakat eğer annenin yanında bir yardımcısı varsa ve sosyal ortamı varsa buraya ihtiyaç duymadığı için daimi misafirlerinden — burada genelde gurbet kuşları olur; işte tayincilerim olur. Urfalı olmayan misafirlerim. Urfa’ya yeni gelenler; yeni tayın olmuş işte… Bakmış Urfa çocuk kafe yazmış karşısına ben çıkmışım. Onlar olur genelde. Çünkü diğerlerinin bana ayıracak zamanı yok diyelim. dediğim gibi Urfa’nın misafirleri de var. Evet ama yoğunluk olarak gurbet kuşlarım burada. Şimdi özellikle evlilik yıl dönümü, anne babamızın doğum günü ya da herhangi bir yakın dönümü sebebiyle ailelerimiz çocuklarını buraya bırakıyorlar; bıraktık — bırakmadan önce onlardan rezervasyon almalarını rica ediyorum. Çünkü ben normalde 9’da kapatıyorum; yaz döneminde 10’da kapatıyordum. Fakat kış dönemi için 9’a çektik. 9’da kapatıyorum. Ama eğer bir düğün, işte bu bahsettiğim etkinlikler varsa ben çocuklarımız için burada bekliyorum. 11.30’a kadar çocuklarımızı burada misafir edebiliyoruz. Anne babamıza QR kod veriyorum; telefonlarından üst oyun alanımız, alt kat ve bahçemizi 3 saat boyunca izleyebiliyorlar. Bu sayede hem kendileri sosyal hayatlarında zaman geçirmiş oluyorlar. Çocukların da ne yaptığını an be an izleyebiliyorlar. Bu şekilde bırakabiliyorlar bize. Öncelikle çok teşekkür ederim; ilklerine, güvenlerine, desteklerine… Ben aslında onlara ‘kız kardeşim’ demek istedim — ben de ‘sizin yanınızdayım’ demek için burayı açtım. Ama gördüm ki asıl onlar bana ‘biz de senin yanındayız’ dediler. Bu çok güzel bir histi. Burada biz yaklaşık 6 aydır varız Şanlıurfa’da ve çocuklarım gözümün önünde büyüdüler burada; ilk önce emekleyen çocuklarım şimdi pıtır pıtır ortalarda dolaşıyorlar; elimde büyüdüler. Bu fırsatı bana verdikleri için çok teşekkür ediyorum. Aylardır büyük bir sevgiyle, güvenle ve her defasında çocuklar arabadan pıtı pıtı koşarken görüyorum — ya onları. En büyük mutluluk buydu. Bu mutluluğu bana yaşattıkları için çok teşekkür ediyorum. Umarım hep beraber bu kardeşlik algımız kocaman olur, çoğalır. Çocuklarımızın daha büyük günlerini görürüz. Daha sağlıklı günlerini görürüz. Ben çocuklarımı zaten atıyorum 6 yaşından sonra hiçbir yere bırakmak istemiyorum. Evperest kütüphanesi kurmamın sebebi de bu. Buraya gelip ders çalışan öğrencilerim var mesela — ortaokul öğrencilerim, lise öğrencilerim; kafede otururlar, ders çalışırlar. Ben bu şekilde bir nesil yetiştirmek istiyorum. Bu konuda da bana yardımcı olan, bana güvenen bütün ailelerime çok teşekkür ediyorum. Size çok teşekkür ederim; bana bu fırsatı verdiğiniz için, bana güvenip insanlara da bunu anlatmama izin verdiğiniz için çok teşekkür ederim.”dedi.
