Şiirlerimin her yerinde
Sen vardın
Ne ben bıktım
Ne kalem bitti
Seni yazmaya
Sana seni yazmak
Zor degil
Seni yazmak
Gülün dikenine
Katlanıp tutmak
Ellerimden akan kanın
Tek damlasıyla
Koca bir resim yapmaktır
Seni yazmak
Sayfalarca durmadan
Sana olan duygularımı
Acılarımı satırlar
Arasında kaybetmektir
Seni yazmak
Tuvale yaşamın
Tüm renkleriyle
Demet demet
Gül cizip
Sonra onu koklayıp
İçine çekmektir
Seni yazmak
Kar tanesini
Yere düşmeden
Havada tutup
Adını yazmaktır
Seni yazmak
Yağmurdan sonra ki
Toprağın kokusunu
Avuç avuç alıp
Yüzüne sürmektir
Seni yazmak
Düşlerimde seni
Görüp uyanmak
Bir defa olsun
Belki öperim diye
Tekrar uyumaktır
Seni yazmak
Satır aralarına
Sakladığım zamanın
Koynundan çıkarıp
Seni sarmaktır
Seni yazmak
Çiçekten çiçege konup
Bal toplayan arının
Peteginde ki kraliçenin
Gözbebegine bakmaktır
Seni yazmak
Dördüncü cemre olup
Bütün mevsimleri
Bir günde yaşamak
Bahar gibi
Yürege düşmektir
Seni yazmak
Gece karanlığa
Yazı yazmak
Yıldızlardan
Nokta yapmaktır
Seni yazmak
Gelinin beklediği
Odaya süzülen
Damat olmaktır
Seni yazmak
Bu şiir den
Destan yazmak
Bu destandan
Roman çıkarmaktır
Seni yazmak
Sonunda ölüm
Olsa bile
Azraile boyun eğmektir
Kısacası seni yazmak
Ne yazdığını bilmemektir
